Καστελλοριζιός Δικηγόρος από το Σίδνευ της Αυστραλίας

http://www.rodiaki.gr/article.php?id=30361&catid=45&subcatid=55

Τον λένε Νικ Πάπας, γεννήθηκε στην αυστραλία από Καστελλοριζιούς Γονείς και έχει πάθος με το Καστελλόριζο....

Το πάθος του το βρίσκετε εδώ:

http://www.castellorizohistory.com/

«Ad‹masth h cux® tou Kastellorizioæ tÛpote den

th ski‹zei kai tÛpote den logari‹zei. Oæte dojasm¡nouw stñlouw,

oæte kratai¡w autokratorÛew»

http://castellorizohistory.com/TheAdventuresoftheHMSBen-My-Chree.pdf

ΝΑΥΤΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΣΥΜΗΣ

ΝΑΥΤΙΚΟ

Το 1983 δημιουργήθηκε το μουσείο ναυτικής τέχνης και το 1990 στεγάστηκε σε ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά νεοκλασικά σπίτια της περιοχής, εκεί που βρισκόταν ο κεντρικός ταρσανάς του νησιού. Διαθέτει ειδικό τμήμααφιερωμένο στη σπογγαλιεία με εκθέματα όπως: σκάφανδρα, καταδυτικές μηχανές, είδη σφουγγαριών, σκανδαλόπετρες και άλλα εξαρτήματα σφουγγαράδων και ομοιώματα σπογγαλιευτικών σκαφών.

Τα ναυτικά εξαρτήματα και τα εργαλεία συνέλεξε ο παραδοσιακός μηχανουργός της Σύμης Τάσος Αναστασιάδης. Τα ομοιώματα των σκαφών είναι έργα του Αντώνη Πολιά.

ΗΧΟΣ ΚΑΙ ΦΩΣ

"Όταν το ιστορικό παρελθόν ταξιδεύει στο χρόνο,

συναντά το παρόν και συνεχίζει το ταξίδι του στο μέλλον".

Το Ήχος και Φως είναι ένα είδος θεάτρου χωρίς ηθοποιούς, το οποίο ενώνει τη σκηνική δράση, το λόγο, τη μουσική και το φως με την αρχιτεκτονική και τα παρουσιάζει σ` ένα φυσικό σκηνικό. Πιο συγκεκριμένα το Ήχος και Φως αποτελεί ένα μοντέρνο είδος αναπαραστατικής τέχνης (performing art), στερεοφωνικής ραδιοφωνικής παράστασης, συνδυασμένη με φως και αρχιτεκτονική. Στην ουσία οι ήχοι είναι σαν να βγαίνουν μέσα από τις πέτρες-μνημεία, τα οποία άκουσαν τους διάλογους στους φυσικούς τους χρόνους και τους απορρόφησαν. Η δυναμική των φωτισμών εξαφανίζει το σημερινό φυσικό περιβάλλον γύρω από τα μνημεία (κτίρια, δέντρα, κτλ.) και συνήθως είναι αυτή που τραβά την προσοχή του θεατή, καταφέρνοντας μαζί με τη μουσική να συμπιέσει αιώνες ολόκληρους μέσα σε μερικά λεπτά, με αποτέλεσμα η όλη ψευδαίσθηση που δημιουργείται να βασίζεται στις συναισθηματικές δυνατότητες και τη φαντασία του θεατή. Το σενάριο είναι βασισμένο είτε σε πραγματικά γεγονότα είτε σε μύθους που σχετίζονται με τον χώρο. Το κείμενο είναι πρόζα, αφήγηση ή ποιητικός λόγος. Τέτοιου είδους θεάματα χρησιμεύουν στην εκμάθηση της ιστορίας μ` έναν ελκυστικό τρόπο, τόσο για παιδιά όσο και για ενηλίκους.

Στην Ελλάδα το Ήχος και Φως πρωτοεμφανίστηκε το 1959, οπότε και δημιουργήθηκε το πρώτο στο Λόφο της Πνύκας με θέμα το Βράχο της Ακρόπολης. Στη συνέχεια εγκαινιάσθηκαν άλλα δύο, στη Ρόδο και στην Κέρκυρα. Σήμερα παραμένει σε λειτουργία μόνο της Ρόδου, το οποίο λειτουργεί από το 1961. Η εκλογή της τοποθεσίας δεν ήταν τυχαία. Η Ρόδος είναι πλούσια σε ιστορικό παρελθόν, καθώς επίσης και σε φυσική ομορφιά. Επιπλέον, παρέχει πολλές τουριστικές ευκολίες, με αποτέλεσμα να προσελκύει το ενδιαφέρον τουριστών από όλο τον κόσμο.

Οι θεατές, οι οποίοι βρίσκονται σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο εντός του Δημοτικού κήπου Ρόδου, μεταφέρονται με την τεχνική του Ήχος και Φως στην εποχή του άνισου αγώνα των Ιπποτών - Σταυροφόρων του Αγίου Ιωάννου και του λαού της Ρόδου ενάντια στις επεκτατικές διαθέσεις του Τουρκικού Στρατού υπό την ηγεσία του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς (1522 μ.Χ.)

Ανάλογα με την εξέλιξη της ιστορίας φωτίζονται η οδός των Ιπποτών, τα οικήματα των γλωσσών, το παλάτι του μεγάλου Μαγίστρου, ο πύργος του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς και ο κήπος. Το κείμενο, το οποίο βασίζεται σε ιστορικές πηγές και μελέτες για τους Ιππότες της Ρόδου που στη συνέχεια μεταφέρθηκαν στη Μάλτα, είναι του Jean de Broglie. Για την αφήγηση των κειμένων στην κάθε γλώσσα έχουν συμμετάσχει σημαντικοί ηθοποιοί της αντίστοιχης χώρας. Για την ελληνική παράσταση αναφέρουμε χαρακτηριστικά τα ονόματα των Μάνου Κατράκη, Άννας Συνοδινού, Στέφανου Ληναίου, Έλσας Βεργή, Θεόδωρου Μορίδη, Βύρωνα Πάλλη και Νάσου Κεδράκα.

Ο αρχικός εξοπλισμός, φωτιστικός και ηχητικός, είχε εγκατασταθεί από την εταιρεία Phillips Γαλλίας με την σκηνοθετική και φωτιστική επιμέλεια του ειδικού στο είδος Pierre Arnaud (βλ. Ήχος και Φως στην Ακρόπολη της Αθήνας και στις Πυραμίδες της Αιγύπτου), ενώ η συνολική παραγωγή υποστηρίχθηκε από την Association Francaise pour la Mise en Valeur des Sites (Γαλλικό Ινστιτούτο για την Αναστήλωση των Πόλεων). Σήμερα χρησιμοποιείται νεότερη τεχνολογία βασισμένη σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές και σε ειδικό λογισμικό, τα οποία προσφέρουν τη δυνατότητα περισσοτέρων φωτιστικών και ηχητικών εφφέ. Η διάρκεια του θεάματος κυμαίνεται ανάλογα με τη γλώσσα από σαράντα επτά (47) έως πενήντα πέντε (55) λεπτά.

Πρόγραμμα Παραστάσεων


Τιμές Εισιτηρίων
Γενική είσοδος : 7,00 Ευρώ / Μειωμένο Εισιτήριο : 3,00 Ευρώ

- Το μειωμένο εισιτήριο αφορά σε μαθητές, φοιτητές, στρατιώτες και πολυτέκνους
με την επίδειξη της σχετικής για κάθε περίπτωση ταυτότητας
- Επιτρέπεται η δωρεάν είσοδος σε παιδιά έως 8 ετών
- Εισιτήρια, προγράμματα και ενθύμια πωλούνται στα ταμεία του Θεάματος (Δημοτικός Κήπος)

Τηλέφωνο Επικοινωνίας Υπηρεσίας: 2241021922
Ωράριο Λειτουργίας Υπηρεσίας :
7/5 – 31/08: Δευτέρα-Σάββατο 10.00-14.00 & 20.30-24.00
1/9 – 31/10: Δευτέρα-Σάββατο 10.00-14.00 & 19.30-23.00
Κυριακή κλειστά

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επικοινωνείτε με τον κύριο Κώστα Ανδρουλάκη, Υπεύθυνο του Θεάματος, στο τηλέφωνο 6944356670 και την κυρίαΣτέλλα Κουφού, Υπεύθυνη Προβολής και Επικοινωνίας του Θεάματος, στο τηλέφωνο 6937164440 ή και μέσω Ηλεκτρονικού Ταχυδρομείου στην διεύθυνση:
hxos-fos.rodos@greekfestival.gr

ΠΑΡΚΟ ΡΟΔΙΝΙ

Κατά μήκος του δρόμου για τη Λίνδο, τρία μόλις χιλιόμετρα απο την πόλη της Ρόδου, βρίσκεται ένας επίγειος παράδεισος, το Πάρκο Ροδίνι. Πρόκειται ίσως για το αρχαιότερο πάρκο στον κόσμο, μία μικρή κοιλάδα γεμάτη ροδοδάφνες, σκιερά πλατάνια, τρεχούμενα νερά και δροσερές καταπράσινες λιμνούλες γεμάτες νούφαρα, τις οποίες διασχίζουν γεφυράκια. Το ειδυλλιακό σκηνικό το οποίο μπορούμε μεν να διασχίσουμε και με αυτοκίνητο αλλά σαφώς και είναι προτιμότερος ο περίπατος στα υπέροχα μονοπάτια του, συμπληρώνουν ένας κήπος με τριαντάφυλλα, καθώς και ένας μικρός ζωολογικός κήπος, όπου ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει τα περίφημα ελάφια της Ρόδου. Εξάλλου τα παγώνια, που κινούνται ελεύθερα μέσα στην έκταση του Πάρκου Ροδίνι δίνουν μία εντυπωσιακή και εξωτική νότα.

Σύμφωνα με το θρύλο στο Πάρκο Ροδίνι είχε στην αρχαιότητα τη Σχολή Ρητορικής του ο Αισχίνης, στην οποία μαθήτευσαν σπουδαίοι ρήτορες της αρχαιότητας, μεταξύ των οποίων ο Κικέρωνας και ο Ιούλιος Καίσαρας.

Στην εποχή της Ιπποτοκρατίας στο Πάρκο Ροδίνι βρισκόταν η έπαυλη των Μεγάλων Μαγίστρων και των Ιωαννιτών Ιπποτών της Ρόδου, ενώ η κοιλάδα ήταν Πάρκο και επί Τουρκοκρατίας.

Στο Πάρκο Ροδίνι μπορούμε να δούμε κι ένα τμήμα από το σύστημα υδροδότησης της αρχαίας πόλης της Ρόδου, ενώ πάνω από το Πάρκο, στη θέση Πευκάκια, θα συναντήσουμε κομμάτια της αρχαίας νεκρόπολης (4ος - 3ος π.χ. αιώνας), που φτάνει έως τη Φανερωμένη και το Καρακόνερο. Στην αρχαία νεκρόπολη θα συναντήσουμε ατμοσφαιρικά φωτισμένους, λαξευτούς στους βράχους, τάφους ή τούμπες της ελληνιστικής περιόδου με χαραγμένες διονυσιακές παραστάσεις καθώς και έναν εντυπωσιακό σε μέγεθος τύμβο λαξευμένο στο βράχο με πλευρά μήκους 27,80 μέτρων, που ονομάζεται τάφος των Πτολεμαίων και σύμφωνα με τον θρύλο ήταν αφιερωμένος στον Πτολεμαίο τον Α'. Την κάθε πλευρά του κοσμούν 21 ημιστήλια δωρικού ρυθμού. Ο τάφος των Πτολεμαίων αναστηλώθηκε το 1924 κατά τη διάρκεια της Ιταλικής κατοχής.

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΚΑΙ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΑΣΤΕΛΛΟΡΙΖΟΥ

Επισκεφθείτε οπωσδήποτε το μικρό μουσείο. Στις αίθουσες του μπορείτε να μάθετε την ιστορία του νησιού. Στεγάζεται στο λευκό ιστορικό κτίριο πάνω από το αναπαλαιωμένο Τζαμί, κοντά στα ερείπια του Κάστρου. Στην εποχή της Φραγκοκρατίας αποτελούσε τον εξωτερικό προμαχώνα του Καστέλο Ρόσο. Τα εκθέματά του περιλαμβάνουν αρχαιολογικά ευρήματα εκθέματα ανεκτίμητης αξίας από διάφορες περιόδους της αρχαιότητας, τοιχογραφίες του 17ου αιώνα, παραδοσιακές στολές, καθώς και αντικείμενα λαϊκής τέχνης. Στον εξαιρετικό αυτό χώρο με την περιποιημένη αυλή και την υπέροχη θέα η είσοδος είναι εντελώς δωρεάν. Είναι ανοικτό κάθε πρωί εκτός Δευτέρας.

Νίκος Κλαουράκης

"Ωρίωνας"

ΤΟ ΕΝΥΔΡΕΙΟ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ

Στο βορειότερο σημείο του νησιού της Ρόδου, στην ευρύτερη περιοχή του Νιοχωρίου, κτισμένο σε μια αμμουδερή γλώσσα, που εκτείνεται προκλητικά μέσα στα βαθυγάλανα νερά, βρίσκεται το Ενυδρείο, όπου μπορεί κάποιος να θαυμάσει σπάνια είδη ψαριών και άλλα είδη της θαλάσσιας πανίδας. Πρόκειται για τον Πρώτο Υδροβιολογικό Σταθμό της Ρόδου και ανήκει στο Εθνικό Κέντρο Θαλάσσιων Ερευνών.

Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1934 κατά τη διάρκεια της ιταλικής κατοχής στα Δωδεκάνησα (1912-1948), ως "Reale Istituto di Ricerche di Rodi" (Βασιλικό Ινστιτούτο Θαλάσσιας Βιολογίας Ρόδου) και ολοκληρώθηκε το 1935. Άρχισε να λειτουργεί το 1937 ως ερευνητική μονάδα ενώ όταν τα Δωδεκάνησα ενώθηκαν με την Ελλάδα περιήλθε στο ελληνικό κράτος και λειτούργησε υπό την εποπτεία της Ακαδημίας Αθηνών ως Ελληνικό Υδροβιολογικό Ινστιτούτο. Από το 1963 λειτουργεί ως Ενυδρείο - Μουσείο με την ονομασία Υδροβιολογικός Σταθμός Ρόδου και λειτουργεί ως πρότυπη ερευνητική μονάδα στη Μεσόγειο, καθώς διεξάγει ερευνητικά προγράμματα καλύπτοντας όλο το φάσμα της Ωκεανογραφίας στην ευρύτερη περιοχή της Δωδεκανήσου.

Το κτίριο του Ενυδρείου έχει χαρακτηριστεί από το Υπουργείο Πολιτισμού ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο, διακεκριμένο δείγμα αρχιτεκτονικής του "Διεθνούς Στυλ".

Εκτός όμως από ερευνητική μονάδα το Ενυδρείο λειτουργεί και ως εκθετήριο καθώς στους σκοπούς του περιλαμβάνονται η διατήρηση και προβολή ταριχευμένων και ζωντανών εκθεμάτων του θαλάσσιου μεσογειακού χώρου. Οι περίπου 200.000 επισκέπτες το χρόνο μπορούν να θαυμάσουν, στο υπόγειο του κτιρίου, όλο τον πλούτο της θαλάσσιας ζωής και γενικότερα, το θαλάσσιο οικοσύστημα της περιοχής. Στις ειδικά διαμορφωμένες δεξαμενές, που είναι γεμάτες με θαλασσινό νερό και οι οποίες έχουν άριστη σήμανση, μπορεί να δει κανείς ανθόζωα, μαλάκια, γαστερόποδα, καβούρια, αχινούς, κεφαλόποδα καθώς και θαλάσσιες χελώνες, ενώ εξαιρετική είναι η ατμόσφαιρα που δημιουργούν ο εσωτερικός διάκοσμος, οι πέτρινοι τοίχοι και ο χαμηλός φωτισμός. Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει και η συλλογή που φιλοξενείται στο ισόγειο του Ενυδρείου και περιλαμβάνει ταριχευμένα θαλάσσια θηλαστικά και μεγάλα ψάρια, όστρακα, κοράλλια, καθώς και ωκεανογραφικά όργανα.

Το Ενυδρείο της Ρόδου είναι ανοιχτό καθημερινά από την 1η Απριλίου - 31 Οκτωβρίου: 09:00 - 20:30 και από την 1η Νοεμβρίου - 31 Μαρτίου: 09:00 - 16:30

Τιμές Εισιτηρίων για το 2009

Γενική Είσοδος : 5 €

Μειωμένο εισιτήριο για τις παρακάτω κατηγορίες: 2,50 €

Γκρουπ (15 άτομα και άνω)

Μαθητές και άτομα κάτω των 18

Φοιτητές (με φοιτητική ταυτότητα)

Πολύτεκνοι (πάνω από 3 παιδιά)

Συνταξιούχοι και άτομα άνω των 65 ετών

Εκπαιδευτικοί

Έφεδροι

Δωρεάν Είσοδος για τις παρακάτω κατηγορίες:

Άτομα με ειδικές ανάγκες και ένας συνοδός

Παιδιά προσχολικής ηλικίας

Μέλη ICOM (Διεθνές Συμβούλιο Μουσείων)

Επικοινωνία

Ελληνικό Κέντρο Θαλάσσιων Ερευνών

Υδροβιολογικός Σταθμός Ρόδου

Οδός Κω

Τ.Κ. 851 00 Ρόδος

Τηλ: 22410 27308 - 78320

Φαξ: 22410 78321

Ηλεκτρονικό Ταχυδρομείο: hsr@hsr-ncmr.gr

Εχουμε μέχρι στιγμής ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ από τις δουλειές των Ομίλων????

;OOOOOOmiloi....

 

Εχουμε μέχρι στιγμής αποτελέσματα? θα σας πείραζε να τα ανακοινώσουμε και να καταγράφονται δημόσια? Για να βλέπουμε όλοι μάζί ταυτόχρονα τι γίνεται και πως κινούμαστε?

ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

Οι βόμβες των Βρετανών που έπεσαν στην Μεσαιωνική πόλη το 1944 είχαν σαν αποτέλεσμα πολλά θύματα και την καταστροφή πολλών κτιρίων γεγονός που δημιούργησε πολλά κενά στον πολεοδομικό ιστό. Ένα από τα πρώτα διατάγματα της Ελληνικής κυβέρνησης-διοίκησης όρισαν τις περιοχές αυτές ως "περιοχές για μελλοντικές ανασκαφές" και ένα μεγάλο αριθμό κτιρίων ως "διατηρητέα κτίρια".

Το 1957, ένα νέο πολεοδομικό σχέδιο εγκρίθηκε με διάταγμα και το 1960 το σύνολο της Μεσαιωνικής Πόλης αναγνωρίστηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού ως "προστατευόμενα μνημεία". Το 1961 και το 1963 εξεδόθησαν νέα διατάγματα σχετικά με το πολεοδομικό σχέδιο της πόλης. Τα διατάγματα αυτά προέβλεπαν την διαπλάτυνση των υπαρχόντων δρόμων και την διάνοιξη νέων. Αυτές οι αποφάσεις δεν υλοποιήθηκαν στην Μεσαιωνική Πόλη λόγω της σθεναρής αντίστασης της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας. Το 1988, η παλιά πόλη της Ρόδου ανακηρύχθηκε από την UNESCO Πόλη Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.

Νίκος Κλαουράκης

ΙΤΑΛΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

Τα ιταλικά στρατεύματα κατέλαβαν το νησί και την υπόλοιπη Δωδεκάνησο το 1912. Το 1923 η Ιταλία ίδρυσε μία αποικία, τα ιταλικά νησιά του Αιγαίου.

Οι Ιταλοί κατεδάφισαν τα σπίτια που είχαν κτιστεί πάνω και παραπλεύρως των τειχών κατά την Οθωμανική περίοδο και μετέτρεψαν το Εβραϊκό και Οθωμανικό νεκροταφείο σε μια "πράσινη ζώνη" που περιλάμβανε την Μεσαιωνική πόλη. Διατήρησαν τα εναπομείναντα στοιχεία της περιόδου των Ιπποτών ενώ αφαίρεσαν όλες τις Οθωμανικές προσθήκες. Ταυτόχρονα, επανοικοδόμησαν το παλάτι του Μαγίστρου. Τέλος, ίδρυσαν ένα ινστιτούτο για την μελέτη της Ιστορίας και του Πολιτισμού της περιοχής.

Οι Ιταλοί υλοποίησαν σημαντικά έργα υποδομής (δρόμους, παροχή ηλεκτρισμού, λιμάνι, κ.α.) και μεταμόρφωσαν σε σημαντικό βαθμό την πόλη της Ρόδου, η οποία διέθετε πλέον ένα νέο πολεοδομικό σχέδιο, κανονισμούς δόμησης και πολλά νέα δημόσια και ιδιωτικά κτίρια.

Νίκος Κλαουράκης

ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

Το 1522 οι Οθωμανοί Τούρκοι κατέκτησαν την πόλη μετά από μία δεύτερη μακρά πολιορκία. Νέα κτίρια κατασκευάστηκαν: Τζαμιά, δημόσια λουτρά και κατοικίες για τους νέους κατακτητές. Οι Έλληνες υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν την οχυρωμένη πόλη και να μετοικήσουν σε περιοχές εκτός των τειχών.

Κατά την περίοδο της Οθωμανικής κυριαρχίας, η Ρόδος έχασε τον διεθνή της χαρακτήρα. Η πόλη διατήρησε την κύρια οικονομικής της λειτουργία ως αγορά αγροτικών προϊόντων για το εσωτερικό τμήμα του νησιού καθώς και των τριγύρω μικρών νησιών.

Μετά την εγκαθίδρυση της κυριαρχίας τους στο νησί, οι Οθωμανοί Τούρκοι επιδιόρθωσαν τα τείχη που είχαν υποστεί ζημιές, μετέτρεψαν τις περισσότερες εκκλησίες σε τζαμιά και μεταρρύθμισαν τις μεγάλες κατοικίες σε ιδιωτικά ή δημόσια κτίρια. Οι παραπάνω μετατροπές αποτέλεσαν μια μακροχρόνια διαδικασία που είχε σαν στόχο να αναμορφώσουν και να προσομοιάσουν τα κτίρια έτσι ώστε να ταιριάζουν με τον Οθωμανικό τρόπο ζωής.

Οι προσόψεις των κτιρίων της περιόδου των Ιπποτών με τους σκαλιστούς τους διακόσμους, τις τοξωτές πύλες και τους πέτρινους πελεκητούς τοίχους, εμπλουτίστηκαν με τα τυχαία χαρακτηριστικά της Οθωμανικής Αρχιτεκτονικής προσαρμοσμένης όμως στο τοπικό κλίμα και πολιτισμό. Στα πλαίσια της διαδικασίας αυτής, τα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά των υπαρχόντων κτιρίων διατηρήθηκαν. Οι πιο χαρακτηριστικές προσθήκες ήταν τα λουτρά (συνήθως στο πίσω μέρος των σπιτιών) και τα ξύλινα κλειστά μπαλκόνια στις προσόψεις των σπιτιών πάνω από τους στενούς δρόμους. Έτσι τα περισσότερα κτίρια της εποχής των Ιπποτών στην Μεσαιωνική πόλη ήταν καλά διατηρημένα. Το αποτέλεσμα ήταν ένα μείγμα ανατολικής αρχιτεκτονικής με έντονα δυτικά στοιχεία που είχαν παραμείνει και νέα κτίρια που κτίσθηκαν με το ύφος της τότε τοπικής αρχιτεκτονικής.

Τον 19ο αιώνα η παρακμή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας είχε σαν αποτέλεσμα την παραμέληση της πόλης και των κτιρίων της τα οποία υπέστησαν περαιτέρω φθορά λόγω των δυνατών σεισμών που συχνά πλήττουν την περιοχή.

Νίκος Κλαουράκης

ΙΠΠΟΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

Το 1309 το νησί πουλήθηκε στο τάγμα των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ. Το τάγμα ιδρύθηκε τον 12ο αιώνα στην Ιερουσαλήμ με στόχο την νοσηλεία και περίθαλψη των προσκυνητών και σταυροφόρων αλλά και πολύ σύντομα μετεξελίχθηκε σε μάχιμη στρατιωτική μονάδα η οποία απέκτησε μεγάλες εκτάσεις γης.

Έχοντας οπισθοχωρήσει από την Ιερουσαλήμ και αργότερα από την Κύπρο, το τάγμα ίδρυσε την έδρα του στη Ρόδο και απέκτησε κατά τη χρονική περίοδο αυτή ηγετικό ρόλο στην Ανατολική Μεσόγειο.

Κατά τη διάρκεια της παραμονής των Ιπποτών στη Ρόδο, οι οχυρώσεις επεκτάθηκαν, εκσυχρονίστ εκσυγχρονίστηκαν και συνεχώς ενισχύονταν. Ένα νοσοκομείο, ένα παλάτι, αρκετές εκκλησίες ήταν ορισμένα από τα πολλά δημόσια κτίρια τα οποία ανεγέρθηκαν την εποχή αυτή. Τα κτίρια αυτά αποτελούν αξιοσημείωτα παραδείγματα της Γοτθικής και Αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής. Παρ' όλες τις προστριβές που υπήρχαν με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, το θαλάσσιο εμπόριο αποτελούσε πηγή πλούτου και οι αγορές της πόλης ήταν ακμάζουσες. Την περίοδο της εποχής των Ιπποτών το νησί της Ρόδου διήγε περίοδο ακμής και οι σχέσεις μεταξύ των Ιπποτών και των ντόπιων χαρακτηρίζονταν από ανοχή και συχνά από στενή συνεργασία. Οι περισσότεροι από τους δρόμους της Μεσαιωνικής Πόλης συμπίπτουν με τους δρόμους της αρχαίας πόλης ενώ διατηρήθηκε η διαίρεση της πόλης σε δύο ζώνες. Το τάγμα στη Ρόδο διατηρούσε ένα πολύ καλά οργανωμένο αρχείο το οποίο περιλάμβανε έγγραφα που είχαν εκδοθεί από τις διοικητικές αρχές, αλληλογραφία, νομικά έγγραφα κ.α.

Το αρχείο αυτό διατηρείται έως τις μέρες μας και σώζεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Μάλτας. Το αρχείο αυτό αποτελεί μία αξιόλογη πηγή πληροφόρησης για την περίοδο αυτή.

Η πόλη είχε διαιρεθεί σε δύο ζώνες με ένα εσωτερικό τείχος. Το βόρειο τμήμα το οποίο ήταν γνωστό ως Chastel, Castrum, Castellum, ή Conventus, όπου βρισκόταν το παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου, ο καθολικός καθεδρικός ναός και η κατοικία του καθολικού επισκόπου, τα καταλύματα των "γλωσσών" οι κατοικίες των Ιπποτών, ένα νοσοκομείο κ.α. Το νότιο τμήμα γνωστό ως ville, burgus ή burgum ήταν η περιοχή όπου ζούσαν οι λαϊκοί και περιλάμβανε την αγορά, συναγωγές, εκκλησίες καθώς και δημόσια και εμπορικά κτίρια.

Νίκος Κλαουράκης

ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

Κατά την πρώιμη Χριστιανική περίοδο (330-650 μ.χ.), η Ρόδος αποτελούσε κομμάτι της εκχριστιανισμένης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας που είναι γνωστή ως Βυζαντινή Αυτοκρατορία.

Μολονότι λιγότερο σημαντική και ακμάζουσα απ' ότι στο παρελθόν, η πόλη της Ρόδου ήταν επισκοπική έδρα και είχε σημαντικό αριθμό εκκλησιών ανάμεσα στις οποίες υπήρχαν κάποιες βασιλικές εντυπωσιακών διαστάσεων. Παράλληλα ήταν σημαντική στρατιωτική βάση.

Οι Άραβες που πρώτοι έκαναν την εμφάνισή τους στην Μεσόγειο τον 7ο αιώνα επιτέθηκαν στη Ρόδο και την κατέλαβαν για μερικές δεκαετίες.

Στους αιώνες που ακολούθησαν, η πόλη συρρικνώθηκε σε μέγεθος και οχυρώθηκε με νέα τείχη. Ταυτόχρονα, χωρίστηκε σε δύο ζώνες, μια για την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία και μια για τους "λαϊκούς". Η ζώνη αυτή αντανακλά την κοινωνική πραγματικότητα των μεσαιωνικών χρόνων.

Λόγω έλλειψης γραπτών υπάρχει απουσία συσσωρευμένης πληροφόρησης σχετικά με την περίοδο αυτή. Οι αναστηλώσεις που έγιναν από τους Ιταλούς αργότερα αγνόησαν ή και ακόμη προκάλεσαν ζημιές σε κτίρια της εποχής αυτής που έχουν διασωθεί προς όφελος αυτών της περιόδου των Ιπποτών.

Νίκος Κλαουράκης

ΡΩΜΑΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

Η ανεξαρτησία της πόλης τερματίστηκε το 164 π.χ. όταν η Ρόδος έγινε επαρχία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ωστόσο μέχρι τον 1ο αιώνα μ.χ., η Ρόδος διατήρησε σε μεγάλο βαθμό το μεγαλείο της και εξελίχθηκε σε ένα από τα σημαντικότερα κέντρα γνώσης, επιστήμης και τέχνης.

Πέρα από τις γραπτές πηγές που διασώζονται έως τις μέρες μας, οι αρχαιολογικές ανασκαφές που συνεχίζονται ακόμη δίνουν μια ξεκάθαρη εικόνα του πολιτισμού που άκμασε την περίοδο αυτή.

Νίκος Κλαουράκης

ΚΛΑΣΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

Το νησί κατοικήθηκε στα τέλη της Νεολιθικής περιόδου (4000 π.χ.). Το 408 π.χ. οι τρεις μεγάλες πόλεις του νησιού, Ιαλυσός, Κάμιρος και Λίνδος, ίδρυσαν την πόλη της Ρόδου. Οι τρεις αιώνες που ακολούθησαν αποτέλεσαν την "χρυσή περίοδο" της Ρόδου. Το θαλάσσιο εμπόριο, η ναυσιπλοΐα καθώς και οι συνετές και προοδευτικές πολιτικές και διπλωματικές κινήσεις διατήρησαν την πόλη δυνατή και ακμάζουσα μέχρι τους Ρωμαϊκούς χρόνους.

Την ίδια περίοδο, η Ρόδος παράγει εξαιρετική τέχνη. Το πιο ονομαστό δημιούργημα ήταν ο Κολοσσός, ένα από τα εφτά θαύματα του κόσμου, ο οποίος φτιάχτηκε ανάμεσα στο 304 π.χ. με 293 π.χ. από τον Λίνδιο γλύπτη Χάρη. Η κατασκευή του Κολοσσού διήρκεσε 12 χρόνια και ολοκληρώθηκε το 282 π.χ. Για πολλά έτη, το άγαλμα ήταν τοποθετημένο, πιθανότατα, στην είσοδο του λιμανιού και προσωποποιούσε τον θεό Ήλιο μέχρι την στιγμή που ένας δυνατός σεισμός χτύπησε τη Ρόδο το 226 π.χ. Η πόλη υπέστη σοβαρότατες ζημιές και το άγαλμα του Κολοσσού κατέρρευσε.

Το πολεοδομικό σχέδιο της αρχαίας πόλης της Ρόδου βασίστηκε στις πολεοδομικές και φιλοσοφικές ιδέες του διάσημου αρχαίου Έλληνα πολεοδόμου Ιππόδαμου. Το σχέδιο των δρόμων της αρχαίας πόλης είναι γνωστό χάρη σε αρχαιολογικές ανασκαφές δεκαετιών. Τα οικοδομικά τετράγωνα (insulae) είχαν τις ακόλουθες διαστάσεις: 47,70Χ26,50 m και είχαν όλα το ίδιο μέγεθος. Καθένα από αυτά περιελάμβανε τρία σπίτια και περιτριγυριζόταν από δρόμους πλάτους 5-6 μέτρων.

Μεγαλύτερες οικοδομικές ενότητες σχημάτιζαν περιοχές οι οποίες περικλείονταν από μεγαλύτερους δρόμους πλάτους 8-11 μέτρων. Κάθε τέτοια περιοχή αποτελούνταν από 36 insulae ή 108 σπίτια. Η αρχαία πόλη είχε ένα εκτεταμένο και καλά δομημένο αποχευτικό δίκτυο καθώς και δίκτυο υδροδότησης.

Νίκος Κλαουράκης

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ

Το νησί της Ρόδου βρίσκεται στο σταυροδρόμι δύο μεγάλων θαλάσσιων διαδρομών της Μεσογείου, ανάμεσα στο Αιγαίο Πέλαγος και των ακτών της Μέσης Ανατολής όπως είναι η Κύπρος και η Αίγυπτος. Ως σημείο συνάντησης τριών πολιτισμών, η Ρόδος έχει γνωρίσει πολλούς πολιτισμούς.

Μέσω της μακραίωνης της ιστορίας, όλοι οι διαφορετικοί λαοί που κατοίκησαν στη Ρόδο έχουν αφήσει το σημάδι τους σε όλες τις πλευρές του πολιτισμού του νησιού: στην τέχνη, τη γλώσσα, την αρχιτεκτονική. Η στρατηγική του θέση απέφερε στο νησί μεγάλο πλούτο και κατέστησε την πόλη της Ρόδου από τις εξέχουσες πόλεις της Αρχαίας Ελλάδας.

Η Ρόδος είναι το μεγαλύτερο νησί της Δωδεκανήσου. Η πρωτεύουσα του νησιού βρίσκεται στο Βόρειο άκρο και αποτελεί την πρωτεύουσα του νομού έχοντας στο κέντρο της την Μεσαιωνική Πόλη. Το 1988, η Μεσαιωνική Πόλη αναγνωρίστηκε ως Πόλη Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Η Μεσαιωνική Πόλη είναι μείγμα διαφορετικών αρχιτεκτονικών από διάφορες ιστορικές περιόδους με δεσπόζουσα την περίοδο της παραμονής στο νησί του τάγματος των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη καθώς και αυτής των Οθωμανών. Σήμερα αποτελεί ένα ζωντανό κομμάτι της σύγχρονης πόλης όπου αναπτύσσονται εμπορικές, τουριστικές και ψυχαγωγικές δραστηριότητες ενώ περιλαμβάνει και κατοικήσιμες περιοχές.

Νίκος Κλαουράκης

Και όμως ΥΠΑΡΧΕΙ.... Ευτυχώς Ακόμα...

Έχω ένα όνειρο ΤΡΕΛΟ....

ένα όνειρο τρελό... όμως άκρως ανατολικό.....

NΑ ΒΟΥΤΗΞΩ...

ΝΑ ΒΓΑΛΩ ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΟΜΑΔΙΚΗ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΡΟ.....


ΚΑΙ ΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΩ....

Τι γράφουν άλλα blogs....

http://anastasiosds.blogspot.com/2008/10/blog-post_15.html

Για το προσκύνημα στον Αρχάγγελο.... και στην θαυματουργή εικόνα... με τα χίλια τάματα...

http://www.symigreece.com/symiblog310310gr.htm

για τα ζαχαρένα (ζαχαρένια) κουλουράκια....

για τα βουτυρένια κουλουράκια.... (όποιος τρώει ξανατρώει....)

για τα ακούμια.... (άλλο πραμα....)

http://www.osymi.gr/dopiolalia/dopiolalia.htm

Για την Συμιακή (εξειδικευμένη δωδεκανησιακή, με δωρικά, στοιχεία, αλλά και ενσωματωμένες ιταλικές λέξεις - με δύο λόγια)

διαβάστε και ενημερωθείτε....

Δημήτρης

ΟΜΙΛΟΙ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

ΟΜΙΛΟΙ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΜΔΥ 2010

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΕΡΕΥΝΑΣ

• Λεονάρδος Βακόνδιος
• Αλέξανδρος Γανάς
• Νίκος Παλουμπής
• Σύμβουλος Βαθμοφόρος: Κατερίνα Καραϊλανίδου

ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ-ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΩΝ

• Ζέτα Ιακώβου
• Χριστίνα Κατερλή
• Κωνσταντίνος Γανάς
• Σύμβουλος Βαθμοφόρος:Νίκος Κλαουράκης

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ

• Αγνή Τριβουλίδη
• Ντίνος Ιακώβου
• Σύμβουλος Βαθμοφόρος:Νίκος Κλαουράκης

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ

• Λαμπρίνα Κούβαρη
• Χριστίνα Νιώτη
• Γεωργίου Νίκος
• Σύμβουλος Βαθμοφόρος:Κατερίνα Καραϊλανιδου

ΥΛΙΚΟΥ

• Σπύρος Τσόλας
• Γιάννης Τζαννής
• Σύμβουλος Βαθμοφόρος:Κώστας Λαζάρου

ΔΙΑΙΤΟΛΟΓΙΟΥ

• Γιώργος Γεωργακάκης
• ‘Άρτεμις Δημητρακοπούλου
• Σύμβουλος Βαθμοφόρος: Κώστας Λαζάρου

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ-ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ

• Τσιμπλάκης Γεράσιμος
• Τζένη Εμμανουηλίδου
• Αντώνης Καλής
• Σύμβουλος Βαθμοφόρος:Γιάννης Φορμόζας

ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ : ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ : ΧΩΡΙΟ

Το ανέβασμα στο Χωριό, τον πάνω οικισμό της Σύμης που απλώνεται από την κορυφή του λόφου και χωρίς να διακρίνεται ευκρινώς από το Γιαλό, γίνεται με την Καλή Στράτα, που αποτελείται από 500 σκαλοπάτια, χτισμένα με πέτρα και ανάμεσα τους κάθε τόσο ένα πλατύσκαλο. Στο Χωριό ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα τέμπλα, τις μεταβυζαντινές εικόνες, τα βαρύτιμα ιερά σκεύη και τα χαλικόστρωτα πλατιά ( αυλές ) παρουσιάζουν οι μεγάλες και ωραίες εκκλησίες του : η Μεγάλη Παναγιά του Κάστρου, η Παναγιά η Χαριτωμένη, η Αγία Τριάδα, η Πειραιώτισσα, ο Αι-Θανάσης, ο Αι-Λευτέρης, ο Σταυρός, ο Αι-Δημήτρης, ο Αι-Νικόλας, ο Αι-Παντελεήμονας κι ο Αι-Γιώργης. Στην Παναγιά του Κάστρου μπορεί να θαυμάσει κανείς την εικόνα της Δευτέρας Παρουσίας του μεταβυζαντινού αγιογράφουΓεωργίου Κλόντζα.

Στο λόφο της Νουλιάς βρίσκονται οι Μύλοι, απομεινάρια της περιόδου της ακμής του νησιού, και το παλιό μνημείο που φέρει την ονομασία του Ποντικόκαστρου. Από το Κάστροτου νησιού σώζονται σε καλή κατάσταση τα περιμετρικά τείχη στο ανατολικό τμήμα.

Στο Χωριό τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια έντονη οικοδομική δραστηριότητα αναστήλωσης των «χαλατών», παλιών σπιτιών, που είχαν καταστραφεί από τον πόλεμο ή την εγκατάλειψη. Η μεγαλύτερη πλατεία του Χωριού είναι αυτή του Λαϊκού Συλλόγου, που διαθέτει παιδική χαρά, ταβέρνες, μαγαζιά, καφετέριες και αποτελεί το κέντρο του Χωριού. Στην πλατεία αυτή μπορεί, κανείς να παρακολουθήσει αρκετές πολιτιστικές εκδηλώσεις στα πλαίσια του Φεστιβάλ, το καλοκαίρι. Κοντά στο Σύλλογο αξίζει κανείς να επισκεφθεί τηνοικία Πετεινάκη, χαρακτηριστική για τη συμαϊκή αρχιτεκτονική, και την τετραώροφη οικία του Χατζηαγαπητού - Χατζηϊωάννου με τη ξακουστή Σάλα της. Κοντά στην οικία του Χατζηαγαπητού, στην οικία του Φαρμακίδη στεγάσθηκε το Αρχαιολογικό-Λαογραφικό Μουσείο Σύμης.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον επισκέπτη παρουσιάζει και η Σπετσαρία, το παλιό δημοτικό φαρμακείο με τα παλιά γυάλινα δοχεία και τις χαρακτηριστικές επιγραφές, που σήμερα λειτουργεί ως δημοτικό ιατρείο για τους κατοίκους του Χωριού.

Κλαουράκης Νίκος

"Ωρίωνας"

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΣΤΟ ΓΙΑΛΟ

ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ : ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ : ΓΙΑΛΟΣ

Πλησιάζοντας στο Γιαλό αντικρίζουμε ατόφια τη φυσιογνωμία της Σύμης. Η Σύμη διατήρησε το νεοκλασικό χαρακτήρα της αρχιτεκτονικής. Γι’ αυτό κι ανακηρύχθηκε ιστορικός διατηρητέος οικισμός. Τα σπίτια της, δίπατα και τρίπατα, με κεραμιδένιες στέγες και μπαλκονάκια με λιτές σιδεριές έχουν ως χαρακτηριστικό στοιχείο, το χρώμα της ώχρας και τα καφετιά παράθυρα.

Στο Γιαλό ξεχωρίζει το Ρολόι (που χτίστηκε το 1881) και μπροστά του το άγαλμα του μικρού ψαρά, το Μιχαλάκι, ενώ το καμπαναριό της Ευαγγελιστρίας ξεχωρίζει στη δεξιά άκρη του λιμανιού. Δίπλα στο Ρολόι βρίσκεται το κτίριο της Αστυνομίας, κατάλοιπο της αρχιτεκτονικής των χρόνων της Ιταλοκρατίας, το Ταχυδρομείο, και αρχίζουν οι καφετέριες, τα καταστήματα με είδη λαϊκής τέχνης, εφημερίδες, σφουγγάρια, ταβέρνες, ενοικιαζόμενα δωμάτια. Στην πλευρά αυτή έχει στηθεί και το «Περιστέρι της Ειρήνης» του Κώστα Βαλσάμη.

Οι δυο πλευρές του λιμανιού ενώνονται με ένα πανέμορφο πέτρινο γεφύρι, το καλντιρίμι, ενώ δίπλα του βρίσκεται το γραφικό οίκημα του Τελωνείου και δίπλα του η Ψαραγορά. Από τη γέφυρα προς τα μέσα απλώνεται η πλατεία του Κάμπου, όπου στο κέντρο έχει διαμορφωθεί το Ηρώο και η προτομή του καθηγητή της Ιστορίας Μιχ. Βολονάκη. Στην πλατεία βλέπει το Δημαρχείο και δίπλα το Ναυτικό Μουσείο Σύμης. Στην πλατεία αυτή διοργανώνεται το μεγαλύτερο τμήμα των εκδηλώσεων του Φεστιβάλ. Κοντά στην πλατεία βρίσκεται ο καθεδρικός ναός του Τιμίου Προδρόμου, που ανεγέρθηκε το 1838.